Gisteren hebben the bastard en ik gepraat over praten. Wat is dat? Hoe doe je dat? Bleek dat wij er allebei zodanig verschillende standpunten op nahouden, dat het een wonder mag heten dat wij ooit al een volledig gesprek over een en hetzelfde onderwerp hebben kunnen afronden.
Zo vindt hij bijvoorbeeld dat hij voorzet genoeg geeft tot een gesprek als hij 's avonds vraagt: "Hoe is het?"
Een vraag die in mijn brein vrij vertaald wordt tot "Gaat het nog?" en ook "Heb je alles nog onder controle?"
En ja, wat er ook mag gebeurd zijn, hoe rot ik me ook mag voelen, bij mij komt er dus altijd "Het gaat wel" uit. Want ja, ik heb de touwtjes nog in handen, er is geen noodgeval, ik trek mijn plan wel.
Hoe kan je met één antwoord op één waanzinnig algemene vraag ook een hele dag tjokvol emoties vatten? Blijdschap, verdriet, angst, opwinding... het zit bij mij allemaal in één dag, soms zelfs in één enkel uur.
Vraag me naar momenten, naar omgevingen, naar mensen, naar emoties en ik treed in detail.
Maar vraag me hoe het ermee gaat, en ik blokkeer.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten