GEZOCHT: IK

In al mijn pogingen om voor iedereen het beste te doen ben ik mezelf kwijtgeraakt.
Yeah sure, ik ben iemands mama, iemands vrouw, iemands dochter, iemands vriendin, iemands werknemer, ... maar gewoon voor mezelf?
Voor mezelf ben ik niks meer.
Helemaal weg.
Finaal verdwenen.
In het ijle opgelost.

Ik weet niet meer wie ik ben, waar ik vandaan kom, waar ik ben, waar ik naartoe wil.
Ik weet niet meer wat ik wil, waar ik van hou, wat ik wens, waarnaar ik verlang...
Ik ben niet alleen de weg kwijt maar ook mijn voeten (en de rest van mijn lijf).

Hoe kan ik ooit nog vooruit geraken...?

VERDWAALD IN DE MIST

Bijna twee jaar later.
En ik zit nog altijd met mijn hoofd in de mist.
Wanneer zal deze beproeving eindelijk voorbij zijn?
Of is dit iets dat ik mijn hele leven met me mee moet dragen?
If so, dan heb ik iets/iemand nodig om me te helpen.
Want alleen trek ik het niet langer.
En 'wij twee' zijn niet meer zoals voorheen.
Zullen dat wellicht ook nooit meer zijn.
Kan ik daarmee leven? Soms denk ik van wel, vaker denk ik van niet.
Is dit nog wel leven? Of doe ik gewoon wat er van me verwacht wordt?